ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder), toplumun yüzde 4 ila 8’inde görülen, çoğunlukla nörolojik tabanlı, kronik bir gelişim bozukluğu. Dikkatsizlik, aşırı hareketlilik, unutkanlık ve kontrolsüz tepkilerle kendini gösteriyor.
ADHD tanısı konan erkek çocuklarda genelde fevri tepkiler ve hiperaktivite, kızlarda ise dikkat dağınıklığı ve konsantrasyon bozukluğu görülüyor.
Çocuklar bazen öfke nöbetleri geçirirler. Büyüyorlar, gelişiyorlar ve bu sırada sürekli olarak duygularını anlamaya çalışıyorlar. Bu yoğun öğrenme döneminde bazen aşırı yüklenebiliyorlar ve bu durumda birdenbire patlayıveriyorlar. Böyle bir durumda hemen anne-babayı suçlamak kolaydır ama, bu anne insanları hemen yargılamamanız konusunda önemli bir noktayı açıklıyor.
Taylor Myers, iki çocuklu, dul bir anne. Geçen hafta 4 yaşındaki ADHD'li kızı Sophie ile birlikte alışveriş merkezindeydi. Sophie birdenbire bir öfke nöbeti geçirdi ve ağlamaya, çırpınmaya başladı, istediği cipsler alınmamıştı. Myers kızının durumunu bildiği için direndi, hemen onun istediğini yapmaya çalışmadı: "Öyle yapsaydım onun bu öfke nöbetlerini desteklemiş olacak, bu şekilde davranırsa istediğini her zaman alabileceğine inanacaktı."
"Benzer olaylar daha önce de yüzlerce kez oldu. Her seferinde işlerimi bitiremeden, alacaklarımı alamadan eve dönmek zorunda kaldım. Ancak bu defa direnmeye karar verdim ve manav bölümüne yöneldim.
Bütün bunlar olurken arkamdan bir kadın sesi duygum: 'şu çocuğa bir şeker falan versen de çenesini kapatsa!'
Nazik bir şekilde cevap verebilirdim o kadına, kızımın durumundan falan bahsedebilirdim, açıklayabilirdim ama onun yerine dudaklarımdan şu cümle döküldü. 'Kızım sadece 4 yaşında, yürü git kendi b.ktan işinle ilgilen!'
Daha sonra alacaklarımı aldım ve kasaya yöneldim, daha fazla saçmalıkla uğraşmak, onun gibi başka cahil insanlarla karşılaşmak istemiyordum."
Aldıklarını kasada öderken Myers birden gözyaşlarına boğuldu. Olanlardan dolayı üzüntü ve acı duyuyordu. Ardından başka bir yabancı yaklaştı, Sophie'yle ilgilenmeye, onun dikkatini dağıtmaya çalıştı, Myers'a yaşananlardan dolayı destek olmaya çalıştı. Sophie cips yemek istiyordu ve o yüzden yaygarayı koparmıştı. Yanlarına gelen kadın "Hayır, bugün cips yemek yok. Annene karşı iyi olmalısın. Annen senin uslu ve iyi bir kız olmanı istiyor."Ardından devam etti, "Benim de senin gibi küçük bir prensesim var. Kaç yaşındasın? küçük kardeşin kaç yaşında?"
Myers bu kadının böylesine zor bir zamanda nezaketi ve iyi yüreğine binlerce teşekkür etmek istedi. Myers şöyle söylüyor:
"Birinin moralini altüst etmek için sadece bir kelime yeterli. Birinin o anda neler yaşadığını bilmenize imkan yok. Siz de benimle aynı sorunları yaşamadığınız sürece, bir çocuğun neler yaşadığını, neden öfke nöbetleri geçirdiğini bilemezsiniz, beni yargılaYamazsınız.
Ve birini rahatlatmak ve ona destek olmak da sadece küçük bir çabayla mümkündür. Bugün alışverişte bana yardımcı olan, nezaketini ve şevkatini bana ve çocuğuma göstermekten çekinmeyen o kadına teşekkür ederim. Biz ordan çıkana kadar yanımızdan ayrılmadığı için ona teşekkür ederim. Bana destek olduğu için teşekkür ederim. Biz anneler, birbirimize destek olmalıyız".
Yorumlar
Yorum Gönder